Een manager van een zorgorganisatie belde me op. “Ik wil dit bijzondere moment vangen”, vertelde ze. “Want we zitten door deze coronatijd in een grote verstoring. En juist deze verstoring hebben we kunnen aangrijpen om kwetsbare mensen te bereiken. Beter zelfs dan ooit."
Heel interessant vond ik dat. Deze zorgorganisatie staat midden in de frontlinie. Je zou denken dat deze mensen wel wat anders aan hun hoofd hebben dan uitzoomen en reflecteren op 2020.
Maar dat deed deze manager dus wel.
Ze zag hoe medewerkers in barre tijden inventieve oplossingen gevonden hadden om toch contacten te leggen met kwetsbare mensen. Niet volgens de gebruikelijke protocollen, maar persoonlijk. Met een telefoontje.
Dankzij die directe gesprekken konden de medewerkers veel beter aansluiten op de daadwerkelijke behoeften van deze mensen. Dat werd enorm gewaardeerd.
Innoveren doe je door in nauw contact te staan met de mensen waar je het voor doet. Door de nieuwe lockdown wordt er van alles gedwarsboomd en in de kiem gesmoord. Maar verstoringen zijn ook een aanjager voor iets nieuws.
Je ziet het nu op allerlei terreinen gebeuren.
Als werknemers straks meer dan een jaar thuis gewerkt hebben, schuiven ze echt niet meer dagelijks in de file aan om naar kantoor te gaan. De werkplek die in alle haast in de inloopkast of op zolder is ingericht, wordt een permanente thuiswerkplek.
Organisatoren van evenementen hebben dit jaar ervaren dat ze online een gigantisch groot bereik kunnen krijgen, waardoor ze nooit meer uitverkocht raken.
Het online college van schrijver Rutger Bregman trok onlangs maar liefst 18.000 kijkers. In veel Europese steden wordt ruim baan gegeven aan fietspaden, wandelgebieden en groen, waardoor het leefklimaat veel aantrekkelijker zal worden.
Steden als Parijs zijn bovendien helemaal gecharmeerd van het concept van de 'vijftienminutenstad', waar je alles in een kwartier lopend kunt bereiken.
We zijn met zijn allen getuige van een schoksgewijze revolutie.
Laten we die verhalen vangen en vastleggen, nu we er middenin staan. Zodat we straks nog weten hoe dat ging, doorbraken creëren. De zorgmanager heeft me gevraagd om de verhalen in haar organisatie op te tekenen.
De uitkomst van dat verhaal is natuurlijk nog niet bekend. Maar is dat niet juist wat ieder verhaal spannend maakt?
