Op slechts enkele meter afstand van Barack Obama. In de haast kon ik nog net een snapshot nemen.
10 jaar geleden stond ik daar, naast een verlaten verkeersweg in een zwaarbeveiligd gebied, niet helemaal beseffend wat er nou eigenlijk gebeurde.
De toenmalige Amerikaanse president was de hoofdgast op de grote internationale NSS-conferentie, die 2014 in Den Haag gehouden werd. Als verslaggever liep ik al enkele dagen rond in het perscentrum van deze conferentie.
Op de laatste dag gaf Obama een korte slotverklaring aan de pers. Pas die ochtend hoorde ik dat je daarvoor een apart toegangsbewijs moest regelen. Maar toen was het al te laat: ik mocht er niet meer in.
Terwijl de deuren van de zaal sloten waar Obama ging spreken, dwaalde ik doelloos door het complex.
Geen idee wat hier nog te beleven viel, dus ik wandelde door een openstaande deur naar buiten. Daar stonden een paar mensen langs de weg die hermetisch afgesloten was voor verkeer, hun camera's in de aanslag.
Het waren medewerkers die verantwoordelijk waren voor de beveiliging. Maar er was iets vreemds gaande, zag ik meteen.
Ze keken allen gespannen naar een overkapte ruimte, aan de zijkant van het gebouw. Nieuwsgierig volgde ik hun blikken naar een rij enorme gepantserde auto’s, die daar geparkeerd stonden. Er leek niets te gebeuren.
Totdat plotseling enkele motoren zachtjes begonnen te draaien.
Een stoet politiemotoren trok grommend op. Daarachter volgden drie zwarte auto's, die ons stapvoets op twee meter afstand passeerden.
De beveiligingsmedewerkers naast me schoten koortsachtig zoveel mogelijk foto’s van de stoet. Met zo’n bijzondere gast in de nabijheid waren ze net zo opgetogen als kinderen op een schoolreisje naar de Efteling.
De kolossale auto’s zagen er identiek uit. Ze droegen allemaal de bijnaam The Beast, vertelde een van de beveiligers. In één daarvan zat Obama.
Ik zal nooit weten in welke, want alle ramen waren geblindeerd. Maar, zo zeg ik tegen mezelf, hij kon mij wel zien!
Bijzonder hoe een kort moment betekenis krijgt.
Achteraf gezien had ik een beter verhaal dan mijn collega's in de persconferentiezaal. En ik weet nu wat je moet doen om een VIP van zeer nabij te spotten: bij de uitgang gaan staan waar hij of zij na afloop de zaal verlaat.
