Wat een Sloveens industrieterrein me leerde over focus

Een nieuw huis, een project dat je wilt afronden, een gezin dat aandacht vraagt, veranderingen op je werk. Of simpelweg de regeldingen in huis. Je bent aan het draven om alle ballen in de lucht te houden. 

En ondertussen voel je ook dat verlangen naar iets anders: meer rust, meer ruimte voor jezelf en je eigen creativiteit. Terugkeren naar je eigen bron.

Je hebt niet per se een gebrek aan plannen. Vaak is het tegenovergestelde waar: er speelt juist heel veel tegelijk.

Je wordt alle kanten op getrokken.

Ik herken dat maar al te goed. Focus vinden betekent voor mij niet dat je alles moet afknijpen of wegduwen. Het is juist je kern zo stevig neerzetten dat losse stukjes ineens samenkomen: met jouw energie, jouw verhaal, en de projecten die je écht verder wilt brengen. Pas als zo’n rode draad zichtbaar wordt, ontstaat er rust en samenhang.

Dat besefte ik deze zomer in Slovenië, waar ik onverwachts een les in focus vond op een onverwachte plek: een oud fabrieksterrein in Maribor, de tweede stad van het land. Ik ben gek op industrieel erfgoed en rafelrandgebieden, vaak interessanter dan de gepolijste toeristentrekkers. En dus was ik benieuwd naar het Manchester van Slovenië: een industriestad die in de jaren zeventig en tachtig leefde op ploegendiensten en fabriekssirenes.

Ooit rolden hier tienduizenden vrachtwagens van de band. Maar na de val van Joegoslavië verdween ook de afzetmarkt en stortte alles in. Fabrieken sloten, duizenden mensen verloren hun werk. 

Maribor gleed af naar een verlepte grauwe stad, waar al het leven uit weggetrokken was. Jongeren verlieten de stad, omdat er voor hen geen toekomst meer was.

En nu? De stad bruist weer.

Geen massaproductie meer, maar honderden bedrijven in technologie, kennis en creativiteit. Vol jonge mensen die hier hun creativiteit inzetten.

Het bijzondere is dat de stad het verleden niet heeft weggepoetst, maar juist benut als fundament. Oude fabrieksmuren zijn nu gevels van moderne kantoren. Voormalige productiehallen huisvesten start-ups. Ondergrondse tunnels zijn opengesteld voor publiek, als herinnering én beleving.

Er is een veelheid aan bedrijven. Toch is er een rode draad: alles draait om bedrijven die zich specialiseren in hoogwaardige producten, technologische vernieuwing en kennisintensieve bedrijvigheid. Samenwerking met universiteiten (vooral de Universiteit van Maribor) is cruciaal.

En dat is de les: Zelfs als er een overdaad aan mogelijkheden is, heb je een rode draad nodig die richting geeft. Met die draad krijgen diversiteit en creativiteit de ruimte om te bloeien.

Zo werkt het ook met mensen met een popcornhoofd.

Jij mag duizend ideeën hebben, maar je hebt één groter verhaal nodig waarin ze passen. Dan voelt je hoofd niet langer als een versnipperde chaos, maar bouw je aan een levendig ‘ecosysteem’ met een duidelijke visie. Het geheim zit in voortbouwen op je geschiedenis: één hoofdlijn kiezen, diversiteit toelaten binnen duidelijke kaders en je kernwaarden concreet maken. Dan veranderen losse puzzelstukjes in een helder patroon.

Ik zag hoe dit ook voor mij gewerkt heeft. Mijn eerdere ervaringen bleken bouwstenen te zijn voor iets nieuws. Mijn jarenlange werkervaring als journalist, mijn boeken en mijn zoektocht naar mijn eigen stem: ze vormen nu het fundament van mijn werk. Lange tijd dacht ik dat ik moest kiezen, maar inmiddels weet ik dat het juist de combinatie is die het sterk en onderscheidend maakt.

Focus betekent dus niet: ideeën schrappen.

Focus is: je rode draad bewaken en alles langs je kernwaarden leggen. Past dit in mijn zone of niet? Daarmee maak je een verschuiving door van popcorn naar patroon. Je verdwaalt niet langer in ideeën, maar zet ze in als bouwstenen van jouw grotere verhaal.

Misschien heb jij een hoofd vol inspiratie, maar nog geen groter verhaal dat richting geeft.

Doe dan de quiz en ontdek jouw Fascinatie Factor. Zodat jouw ideeën niet alleen alle kanten op springen, maar ook ergens landen.