Schrijven over gevoelige kwesties die je familieleden misschien tegen de haren instrijken? Het doorbreken van schaamte en het delen van persoonlijke verhalen zijn cruciale elementen als je je wil laten horen en zien zoals je echt bent.
"Hier is het maandverband. En pas op met seks.”
Kleinkunstenaar Lien Cornelissen gebruikt deze superbeknopte seksuele voorlichting uit haar jeugd als uitgangspunt voor haar theatervoorstelling Lief zonder Reden (dikke aanrader!) Liens moeder zal ongetwijfeld trots zijn op haar krachtig zingende dochter. Maar of ze blij is dat haar dochter op het podium rechtstreeks naar haar opvoedingslessen verwijst?
Lien is niet de eerste artiest die frustratie, ongemak of zelfs boosheid over haar eigen opvoeding gebruikt als inspiratie voor creatief werk. Mijn klanten doen dat ook vaak. Ze schrijven over een pijnlijke periode in hun werk of graven in een gevoelige episode uit hun familiegeschiedenis.
Juist de pijn, schaamte en ongemak maken het belangrijk om het verhaal te vertellen.
Dat betekent niet dat het gemakkelijk is om de mogelijke reacties van familieleden, collega's en andere bekenden te negeren. Als schrijver kun je je vaak al levendig voorstellen hoe ze hun boosheid zullen uiten.
Of misschien nog erger: jou volledig gaan negeren.
Het is vaak de reden waarom schrijvers verlamd raken. Ze willen dat het boek of verhaal over je missie er echt komt, want ze hebben een enorm verlangen om zich te laten zien zoals ze echt zijn. Maar de angst voor mogelijke reacties zorgt voor een acuut writers block.
In mijn mentorprogramma Mission Possible moedig ik mensen aan om toch te beginnen en stap voor stap verder te gaan. De namen van mensen die controversiële dingen hebben gedaan, mogen gewoon in de tekst genoemd worden. Je kunt altijd nog mensen misschien een andere naam geven of minder herkenbaar presenteren.
Eerst de woorden op papier, de rest komt later.
Terwijl Lien vol overtuiging haar theatervoorstelling opvoerde en haar persoonlijke ervaringen deelde, voelde ik me geraakt door haar bloedeerlijke verhaal.
Na afloop raakten we met haar in gesprek. Ze vertelde dat haar mentor haar had geadviseerd om zich geen fluit aan te trekken van mogelijke reacties vanuit haar familie: dit was haar kunst.
En zo is het voor Lien ook: ze voelt een enorme drang om alles rondom schaamte, ongemak en genot voor het voetlicht te brengen.
Juist omdat ze op het podium op haar eerlijkst is, is haar performance zo krachtig. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen die zich herkennen in haar boodschap:
Voel je vrij in zingen, bewegen en in het leven.
Misschien wil jij je ook losmaken van beperkingen (of beperkende overtuigingen) die je ergens onderweg ongewild hebt meegekregen. Het is vaak een krachtige drijfveer voor je eigen werk.
Misschien vind jij ook de moed om je eigen ongemakkelijke geschiedenis te delen, wetende dat het enorm de moeite waard is om je gehoord en begrepen te voelen.
En misschien is dát juist je missie.
