Je wilt een nieuwe opleiding oprichten, een visie over een andere manier van werken uitdragen of een eigen methode introduceren. Hoe goed je ook weet wat je wilt bereiken, het kan behoorlijk lastig zijn om het bijbehorende verhaal uit te dragen.
Twijfel steekt dan vaak de kop op. Is het wel interessant genoeg? Willen mensen het wel lezen? Kun je zoiets persoonlijks wel delen in een wereld vol perfectionisme?
Ongelooflijk veel mensen met een missie hebben last van dit soort gedachten. Ook mensen van wie ik dat op het eerste gezicht helemaal niet had verwacht.
Zo zei een beroepsperformer laatst tegen mij dat hij er enorm tegenop zag om sociale media te gebruiken. En dat terwijl hij als performer regelmatig op het podium staat!
Als verteller en artiest vindt hij het geweldig als mensen aan zijn lippen hangen. Maar zijn zichtbaarheid als ondernemer is voor hem compleet iets anders dan het podium beklimmen.
“Na een optreden krijg ik allemaal leuke reacties”, verklaarde hij. “Maar op sociale media voel ik me veel kwetsbaarder.”
Deze artiest weet ondertussen heel goed dat zijn afwezigheid op social media zijn missie niet vooruit helpt. En dat geldt ook voor jou, als je als iets in de wereld wilt zetten. Mensen dienen te weten dat jij er bent, met jouw oplossing.
Zichtbaarheid is spannend. Als dat niet zo was had je er namelijk al lang werk van gemaakt. Ik herken dat maar al te goed bij mezelf. Ik had een grote afkeer van allerlei vormen van zichtbaarheid.
Alleen al de gedáchten daaraan weerhielden me ervan om mezelf op een of andere manier in de spotlights te zetten.
Tot de dag dat ik het gewoon deed.
Ik deed eens mee aan improvisatietheater en kroop in de huid van Oprah Winfrey. En daar moest ik wel naar voren stappen om met veel flair de talkshowhost neer te zetten. Onvoorbereid reageren op medespelers en gewoon GAAN. Aanvaarden wat er komt en daarop voortbouwen.
Ik vond daar zelf van alles van. Ik had een heleboel redenen om dit niet te willen. Maar mijn nieuwsgierigheid won. En dat is maar goed ook. Pas als je het gaat doen vallen de kwartjes. Dit is wat ik leerde:
1. De veiligheidsstand is niet altijd het beste
Je brein is afgesteld op het vermijden van gevaar. Iedere verandering houdt een risico in, dus je brein houdt jou liever in de veilige stand. Maar dat is niet altijd de beste plek, zeker niet om creativiteit te ontwikkelen of je missie uit te voeren.
Uit onderzoek blijkt dat mensen die ongemak vermijden, veel minder tevreden zijn over hun leven en veel minder verbinding ervaren met mensen dan mensen die dat niet doen. Je ingebakken neiging om ongemak uit de weg te gaan maakt je dus niet gelukkiger.
Gelukkig helpt je lichaam ook om wél in beweging te komen. De truc daarvoor is: hak je taak (bijvoorbeeld de voorbereiding van je verhaal) in kleine stukken. Zo klein dat het niet meer angstig is. Iedere keer als je iets kleins gedaan hebt, krijgt je een shot dopamine.
Je voelt je hierdoor niet alleen meteen een stuk prettiger, maar je wordt er ook daadwerkelijk productiever van. Kleine stappen hebben bovendien een grote slagingskans en smaken naar meer.
2. Jouw verhaal is belangrijk
Bedenk dat je je verhaal niet voor jezelf vertelt, maar omdat je daar een groter doel mee wilt bereiken. Jouw verhaal is belangrijker dan jij!
Begin daarom met het formuleren van je grotere doel. Wat heb je de wereld te bieden? Vanuit welke waarden ga jij te werk? Als je dat helder hebt, sta je veel sterker. Werk daar vervolgens in kleine stapjes naar toe. Leer omgaan met het ongemak en de angsten die daar onvermijdelijk bij horen.
3. Vertel jezelf iets beters
Een verhaal dat je jezelf vertelt, heeft de neiging om waarheid te worden. Dat kan zowel een negatief verhaal zijn (‘dit komt helemaal op het verkeerde moment’) als een positief verhaal (‘natuurlijk kan ik dit’).
De vraag is dus: welk verhaal vertel je jezelf? En wat geef jij de volle aandacht? Want dit is misschien wel de belangrijkste tip: stop met vechten tegen je angsten.
Misschien was je als kind bang voor een akelig monster onder je bed. Maar als je de moed had om onder je bed te kijken, zag je dat er eigenlijk niets was om bang voor te zijn.
Zo is het ook met de angst om je verhaal uit te dragen of een plan uit te voeren. Als je goed kijkt, zie je dat mensen niets naars met je willen doen. Ze willen juist weten wie jij bent en waarom jouw missie zo belangrijk voor je is.
Ze willen meer. En als ze niet geïnteresseerd zijn, gaan ze uit zichzelf weg. Ook niet erg.
BOEM is hó.
En dan sla je een andere richting in, helemaal passend bij de mensen die wel openstaan voor jouw boodschap. Je bent er tenslotte niet voor iedereen.
Wacht dus niet totdat je voldoende zelfvertrouwen verzameld hebt voor blogs, social media of het podium. Aanvaard sproeiende oksels, een rood hoofd of mogelijke andere ongemakkelijke fysieke reacties. Vecht er niet tegen, maar ga het doen.
We're all born creative, it takes a little while to become afraid. A surprising insight: an enemy of fear is creativity. Acting in a creative way generates action, and action persuades the fear to lighten up. - Seth Godin, 2015
