Eenzaamheid, durf jij daar ronduit over te praten? Of durf je aan de ander te vragen of hij zich verlaten voelt?
Praat je erover, dan roep je zieligheid over je af. Als je aan een ander vraagt of hij zich alleen voelt, loop je het risico dat je zelf tekort schiet bij deze persoon.
Eenzaamheid gaat niet alleen over ouderen die nauwelijks contacten hebben.
Er is ook sociale eenzaamheid, waarbij je je temidden van mensen niet gezien en erkend voelt. Over die laatste eenzaamheid sprak talentmanager en coach Corien Brouwer deze week in haar lezing.
Ze wil heel graag het taboe rondom eenzaamheid doorbreken en mensen aan het denken zetten. Met haar persoonlijke relaas raakte ze in ieder geval mij en de andere toehoorders. Corien voelde zich uitgesproken eenzaam toen haar behoefte om dit kwetsbare onderwerp bij haar boekenclub te bespreken geen ruimte kreeg.
Ze had nota bene een boek over eenzaamheid uitgekozen om te bespreken wat haar persoonlijk bezighield, maar de leden van de boekenclub pikten dat niet op.
Maar uiteindelijk ging het helemaal niet om de reacties van anderen.
Corien vond haar antwoorden over het omgaan met eenzaamheid in haarzelf. Het waren de stemmetjes in haar eigen hoofd dat ze er niet bij hoorde en dat ze niet de moeite waard was. Met die stemmetjes moest ze zien te dealen.
Ze ontdekte bovendien dat ze introvert is, met de bijbehorende behoefte aan diepgaande gesprekken. Ze heeft ook ruimte nodig om zich in afzondering weer op te laden.
Dat hoef je niet als eenzaamheid te betitelen, maar kun je ook benoemen als een persoonlijke behoefte.
Koetjes en kalfjes: als het alleen maar daarover gaat, voel ik me ook eenzaam. Niet voor niets zoek ik het persoonlijke verhaal en het echte contact. Door naar aanleiding van deze lezing daarover te praten, kwamen we in ieder geval echt met elkaar in gesprek. Dat is zo mooi aan verhalen: het ene verhaal roept het andere op.
Mooi dat Corien dit thema op de kaart zet. De menselijke behoefte om echt gezien, gehoord en aangeraakt te worden is ontstellend groot. Geef een baby na de geboorte geen aandacht en het zal sterven.
Helaas zijn de cijfers over eenzaamheid schrikbarend hoog: volgens Volksgezondheidenzorg.info voelt maar liefst 43 procent van de volwassen Nederlanders zich eenzaam.
Mijn inzicht: eenzaamheid heeft veel gezichten.
Dat gezicht laat zich lang niet altijd direct herkennen. Maar ook: meer inzichten in je persoonlijke behoeften kunnen je verder helpen, omdat je er dan ook iets aan kan doen. Je kunt leren om jezelf te waarderen in plaats van je eigenwaarde te laten afhangen van de mening van anderen.
We kunnen natuurlijk ook vaker expliciet aan de ander vragen waar hij of zij echt behoefte aan heeft. Zodat we het echte verhaal te horen krijgen. Dat is altijd een goed idee.
