Heb je ooit een moment beleefd waarbij je boven jezelf uitsteeg? Dat moment kan je veel vertellen over het vinden van je eigen stem.
Zo’n moment beleefde ik lang geleden tijdens mijn stage bij de kunstredactie van dagblad De Gelderlander. Als afsluiting van de stage kregen alle stagiairs een bijzondere opdracht: een groot interview met een schrijver of kunstenaar naar je eigen keuze.
Hoe geweldig was dat. Ik was student Nederlands en wist het meteen: mijn favoriete schrijver Hella Haasse.
Maar er was wel een flinke hobbel op de weg. Hella woonde met haar man in Saint Witz, een klein dorp in Noord-Frankrijk. De redactie vond een interview met de Grande Dame van de Nederlandse literatuur een voortreffelijk plan, maar was niet bereid mijn reis naar Frankrijk te vergoeden.
Er was trouwens nóg iets: Hella wilde niet.
Via haar uitgeverij had ik haar Franse telefoonnummer gekregen. Ik kreeg haar persoonlijk aan de lijn. Ongelooflijk dat dit ooit zo makkelijk was.
Maar voor een interview had ze geen tijd, liet ze weten. Te druk met haar nieuwe roman. En misschien dacht ze er ook wel achteraan: zeker niet voor een interview met een stagiair.
De zomer naderde, dus ik maakte intussen vakantieplannen.
Samen met mijn lief zou ik met de trein naar Rome reizen. Het kwartje viel toen we de verplichte overstap in Parijs bespraken. Wacht eens, dan zou ik toch een uitstapje kunnen maken naar het dorp van Hella Haasse.
Ik raakte helemaal opgetogen.. Maar het was ook superspannend. Zou ik dit voorstel nogmaals durven voorleggen aan de beroemde schrijfster?
De concrete datum gaf me een goede aanleiding, dus ik waagde het erop.
Toen ik aan de telefoon de dag noemde waarop we in Parijs zouden zijn, reageerde ze ineens welwillend. Ja, dan kon ze.
En dat was nog niet alles: ze bood spontaan aan om ons op te halen bij Gare du Nord in Parijs. Dat was makkelijker voor ons, want dan hoefden we niet de hele reis naar haar dorp te maken.
Toen de trein tegen het middaguur op Gare du Nord arriveerde, zagen we inderdaad Hella Haasse wuivend op het perron staan. Mijn heldin. Mijn hart maakte een sprongetje: ze deed echt wat we hadden afgesproken!
Tot onze verrassing nodigde ze ons uit om naar een nabijgelegen brasserie te wandelen, waar ze trakteerde op een uitgebreide Franse lunch.
We voelden ons totaal overdonderd.
Daar zaten we dan, met onze rugzakken, reisbroeken en grote wandelschoenen aan een ronde tafel met een smetteloos wit tafelkleed, glimmende hoge wijnglazen en zilveren bestek in soorten en maten.
Helaas had ik geen enkele ervaring in het voeren van een goed gesprek met een beroemde schrijver, terwijl ik ook nog netjes at en notities maakte. Het kwam erop neer dat ik af en toe snel een vorkje naar mijn mond bracht, want ik had alle aandacht nodig om haar bloemrijke zinnen in mijn notitieblokje te krabbelen.
Tijdens mijn vakantie werkte ik het interview snel uit, bang om mijn notities niet meer te kunnen ontcijferen. De kunstredactie was dik tevreden en publiceerde het interview enkele weken later prominent in de zaterdagkrant.
Een-waarom-zou-iemand-met-mij-willen-werken-gevoel glibberde nog wel eens mijn hoofd binnen. Op het moment dat het ertoe deed kon ik die angstige stemmetjes toch even de mond te snoeren.
Er bleek veel meer mogelijk dan gedacht
Dankzij inventiviteit en doorzettingsvermogen kon ik het plan een zetje geven. Vervolgens kreeg ik alle medewerking en werden mijn verwachtingen uiteindelijk overtroffen.
Hoe krijg jij iets voor elkaar dat je graag wil bereiken?
Een fascinerend verhaal helpt, want dan weet je ook heel scherp wat je te doen staat.
Speciaal voor mensen die het verschil willen maken heb ik een quiz ontworpen om je Fascinatie Factor te ontdekken. De uitslag van deze quiz helpt je om te zien wat er al is bij het uitdragen van je verhaal en wat je kan uitbouwen. Ik deel namelijk ook mijn snelle drie-stappenplan.
Je vindt deze quiz hier:
>> NAAR DE QUIZ
Superleuk als je even meedoet met deze quiz. Het vraagt maar 2 minuten van je tijd!
Fijne dag!
