Kinderarts Nico van der Lely heeft invloed met zijn boodschap om alcoholmisbruik onder jongeren te beëindigen. Hij grijpt daarbij terug op de technieken van Aristoteles: pathos, logos en ethos. Hoe hij mede door storytelling bijzondere successen boekt.
Coma-zuipende jongeren tot inkeer brengen? Hun ouders aanspreken op hun verantwoordelijkheid voor het onvolgroeide brein van hun kinderen?
Gedragsverandering is het moeilijkst wat er is.
En als je ook nog binnen vier jaar een wetswijziging voor elkaar krijgt... Nou, dan kun je wel iets.
De Delftse kinderarts Nico van der Lely is een man die invloed heeft met zijn boodschap. Zowel voor jongeren die fristi mengen met jenever als voor politici en beleidsmakers met hun bestuurlijke mixjes.
Hij zette niet alleen het probleem van alcoholmisbruik onder jongeren op de kaart, hij slaagde er ook in om de wettelijke leeftijdsgrens voor alcoholgebruik te verhogen van 16 naar 18 jaar.
Binnen en buiten de ziekenhuismuren, overal is hij aan het werk om zijn boodschap te verspreiden. Geen populaire boodschap voor ouders, want zij drinken zelf ook graag een stevig glas. Al kiezen zij geen jenever met fristi.
Maar hij wint terrein met zijn boodschap.
Ook in politiek Den Haag. Nederland telt ondertussen twaalf poliklinieken Jeugd en Alcohol, met steun van het ministerie van Volksgezondheid.
Op dit moment verschuift hij zijn aandacht naar België om daar dezelfde successen te boeken. Hij is een gedreven man, verklaarde hij laatst in een interview met het magazine Knack. Als lezer van deze blog vermoed je waarschijnlijk al dat storytelling daarin een belangrijke rol speelt.
Dat klopt.
Van der Lely schudt het ene na het andere voorbeeld uit zijn mouw over drankhangende jongeren in zijn kliniek. Soms schrikbarend, vaak ook hoopgevend.
Zijn beeldspraak is doeltreffend: alcohol levert dezelfde schade op aan hun hersenen als een honkbalknuppel. Knock-out gaan door alcohol kan ertoe leiden dat het IQ daalt.
Daarbij trekt hij voluit de emotionele kaart.
Wat gebeurt er bijvoorbeeld in zijn ziekenhuis als een veertienjarige wordt binnengebracht met een zware alcoholvergiftiging? Dan trekt iedereen in de kliniek alle registers open. Iedereen weet:
Dit is het golden hour om invloed te hebben met de boodschap.
Want de jongeren zullen ontwaken aan een infuus. Ze zijn in de war. Ze hebben geen benul waar ze zijn of waarom ze daar liggen. Ze hebben een luier aan, want in zo’n toestand houd je niets vast. Ze ontdekken hun ondergekotste kleren.
Het hele medische team weet dan wat hen te doen staat: ze schakelen de ouders in! Ze sporen hen aan foto’s te nemen van hun lievelingen.
Wat deze ouders daarmee doen, laat zich raden.
"Neemt u van mij aan dat zoiets zeer confronterend is", zegt Van der Lely tegen Knack. Tot slot doet de kinderarts nog iets: hij strooit royaal met cijfers. Hij heeft zich gespecialiseerd in het verzamelen van overstelpend veel data over alcoholgebruik en de gevolgen.
Zo kan hij precies vertellen dat verscherping van ouderlijk toezicht (ondersteund door de hogere leeftijdsgrens) meteen zichtbaar is in de cijfers. Toen hij tien jaar geleden begon, vond slechts 20 procent van de ouders het problematisch als hun kind alcohol dronk. Dat is intussen gestegen tot 65 procent.
Van der Lely doet eigenlijk wat de Griekse filosoof Aristoteles dik 2000 jaar geleden al bepleitte in zijn beroemde boek Ars Rhethorica:
Overtuigen met de drieslag logos, ethos en pathos.
Logos zijn de vele data, ethos is zijn gezag als dokter en pathos zijn de schrikbarende verhalen over jongeren die zo dronken zijn als een tor. Verhalen zijn zowel confronterend als motiverend. In combinatie met ethos en logos zijn ze zelfs onvergetelijk.
Ook mijn training Schrijven met Plakkracht is gebaseerd op een drieslag.
Structuur, verbeelding en storytelling. Dat zijn de drie pijlers waarop je naar hartelust mag leunen als je teksten wilt schrijven die je lezers raken. Want plakkracht inzetten in je schrijfwerk betekent invloed uitoefenen, net als Nico van der Lely.
Succes!
