Veel van mijn klanten schuiven hun schrijfwerk voor zich uit. Ze hebben geen idee hoe ze kunnen beginnen. Ze twijfelen over elke zin. En vooral aan zichzelf.
Een van hen is Annemarie. Als bestuurder dient ze regelmatig een inspirerende bijdrage te schrijven voor het medewerkers-magazine.
In haar vak is ze een kei. En voor het schrijven van een doorwrocht beleidsstuk draait ze haar hand niet om.
Maar als schrijver van een column verliest ze vaste grond onder haar voeten. Ze wil iets schrijven dat lezers echt een positief zetje geeft, maar ze weet niet hoe ze haar lezers kan raken.
Ze ligt er zelfs wakker van.
Ik vertel hoe schrijftechnieken houvast geven, net als klimhaken met touwen voor bergbeklimmers. En hoe ik kan helpen om emotionele blokkades en belemmerende overtuigingen in haarzelf naar boven te takelen. Want in 90 procent van de gevallen van schrijftwijfel draait het om een aangetast gevoel van eigenwaarde.
Ik vertel mijn opdrachtgevers eerlijk wat er goed is en hoe het beter kan. Daar zijn de Annemaries van deze wereld erg blij mee. Als bestuurders hebben ze het idee dat niemand recht in hun gezicht durft te zeggen dat ze 'bagger' schrijven. Ze schrijven trouwens in mijn ogen vaak mooi en trefzeker, maar ze zijn ook nogal perfectionistisch.
Een van mijn gouden tips is deze: stuur je blaatschaap even op vakantie.
De angst om het niet goed te doen, staat je in de weg. Zelfs als je schrijven juist best leuk vindt.
Ik nodig je dan ook om dit blaatschaap (ook bekend als je interne criticus) even zichzelf te laten vermaken, zodat jij ongedwongen kan spelen, uitproberen en ontdekken.
Als je stuk toe is aan revisie, mag het blaatschaap weer meedoen, want hij heeft meestal wel het beste met je voor. Het blaatschaap behoedt je om naar te beneden te tuimelen als jij een nieuwe bergtop beklimt.
Worstel jij ook met schrijftwijfel? En snak je naar feedback? Dan weet je me te vinden!
