Zo lang ik me kan herinneren is mijn voornaam een tongbreker. Zonder dat mensen het in de gaten hebben, belanden ze daarbij op het verkeerde spoor voor de uitspraak. De meeste mensen noemen me Sie-grid in plaats van Sig-rid.
Dat er nu een minister is die zelf haar naam uitspreekt als Sie-grid heeft het er voor mij niet makkelijker op gemaakt.
Voor mij is het zo klaar als een klontje dat Sig-rid de enige juiste uitspraak is van mijn Scandinavische naam, omdat het verbindingsstreepje tussen Sig en Rid hoort. Sig verwijst naar ‘zege’ en Rid naar 'rijden'. Naar de overwinning rijdend dus.
Maar ik ben eraan gewend geraakt en al lang geleden opgehouden om de verkeerde uitspraak te verbeteren.
Totdat ik op een dag kennismaak met Ank, met wie ik voor een grote opdracht enkele maanden ga samenwerken. "Hoe spreek ik je naam eigenlijk uit", vraagt ze.
Twee keer een korte i, zeg ik.
Ik vertel Ank dat veel mensen de naam anders uitspreken, maar dat mijn ouders altijd nadrukkelijk Sig-rid zeiden.
Mijn moeder corrigeerde een verkeerde uitspraak juist wel meteen.
Er is dan ook een opvallende tweedeling zichtbaar in mijn sociale kring. Mensen die me nog uit mijn jeugd kennen, spreken consequent van Sig-rid; de mensen uit de tijd daarna zeggen Sie-grid of een variant daarop.
Vertellen over hoe je aan je naam komt, levert soms onverwachte inkijkjes op in familiegeschiedenissen. Mijn ouders braken met hun naamkeuze ook met de generaties-lange gewoonte om kinderen naar voorouders te vernoemen.
Behalve een tongbreker was mijn voornaam dus ook een traditiebreker.
“Nou, dan zeg ik ook Sig-rid”, beslist Ank. “Ik vind het heel belangrijk om de naam zo uit te spreken zoals de ouders het bedoeld hebben."
Diezelfde middag nemen we deel aan een online vergadering met tientallen andere deelnemers. Als nieuweling ben ik de vorige keer heel kort geïntroduceerd als Sie-grid.
Nu vertelt Ank nogmaals welke rollen Sig-rid bij deze bijeenkomst gaat vervullen. In de uren daarna zal ze me nog diverse malen heel nadrukkelijk zo noemen, alsof ze zelf de uitspraak goed in de mond wil krijgen.
Elke keer dat ik Sig-rid hoor, schiet ik overeind.
Dit ben ik niet meer gewend. Maar wat een verschil. Van een persoon in de coulisses ben ik opgeschoven naar het hoofdtoneel. Ank heeft gelijk: de uitspraak van een naam doet ertoe. Als ik mezelf voorstel aan een nieuwe persoon is het verhaal daarachter nu een mooie ijsbreker.
