Kwispelstaartend springt Dobby op een oude boot die nu dienst doet in een speeltuin. Dobby weet nog niet dat hij ook op de stoel van de schipper moet gaan zitten. Spannend voor hem, want dan moet hij in een onoverzichtelijk gat springen. De binnenkant van de boot heeft bovendien een glad oppervlak, waar zijn poten geen grip hebben.
Dobby is een golden retriever, die altijd klaarstaat om te spelen en te leren. Eigenlijk is dat voor hem hetzelfde. Leren is weliswaar spannend, maar als hij de keuze heeft tussen hondenkoekjes of de bal zoeken kiest hij voor het laatste.
Altijd.
Dobby is opgeleid als oefenhond voor leiderschapstrainingen. Afgelopen week kreeg ik de kans om hem een nieuwe vaardigheid te leren.
We laten Dobby in de boot springen, bedachten we met alle deelnemers. Het liefst met beide voorpoten op het stuurwiel. Maar hoe konden we Dobby iets nieuws leren zonder commando’s te gebruiken?
Natuurlijk konden we hem lokken met een hondenkoekje.
Dan leert Dobby achter een beloning aan te lopen, zei onze trainer Linda Dorlandt. We wilden juist dat Dobby zélf het initiatief neemt.
Net zoals je studenten of medewerkers niet voortdurend wil verleiden of aansporen om iets nieuws te doen, maar ze zelf in beweging wil laten komen.
Het antwoord was: in piepkleine stapjes.
Ieder prutserig ministapje in de goede richting betekende een beloning voor Dobby.
Dobby begreep snel wat de bedoeling was en sprong enthousiast op de boot. Met beide voorpoten op het stuur was in deze workshop een stap te ver. Toch was ik enorm onder de indruk van de leergierigheid van Dobby. Beloningen brengen ons allemaal aan het kwispelen.
Net als nieuwsgierigheid.
Het is een drijvende kracht om de bekende plek te verlaten.
Je wilt bijvoorbeeld je werk anders inrichten, een loopbaanswitch maken of een boek schrijven.
Op een lichte manier, zonder geploeter. En beloningen waarvan je gaat kwispelen.
