Communicatiespecialist Else koestert liefde voor haar vak: organisaties begeleiden om meer werkgeluk te verspreiden op de werkvloer. Maar als ze over haar werk begint - onderstroom, roadmap, systemisch werken - krijgt ze glazige blikken terug.
Op de stukken die ze schrijft voor haar blog of LinkedIn krijgt ze eigenlijk nooit een reactie. Hoe krijgt ze opdrachtgevers zover dat ze contact met haar opnemen?
Doorpratend met Else blijken er diverse dingen te spelen.
Ze wil heel graag de expert zijn. Ze weet veel van haar vak en kan wel een paar imposante modellen op tafel leggen. Maar ja, ze piekert nogal. Ze is niet de werkgelukdeskundige die een master heeft afgerond op dit terrein. Ze heeft ook wel ideeën voor blogs en artikelen om haar ideeën te presenteren. Met mooie persoonlijke voorbeelden.
Maar ze begint er nooit aan.
Liever brengt ze even de kinderen weg. Er huist namelijk een hardnekkig stemmetje in haar hoofd: wie zit hier nou eigenlijk op te wachten? En ook deze: wat als mijn kop eraf gehakt wordt als ik me kwetsbaar opstel? Ze voelt zich opgesloten door haar hypotheek en de gezinsagenda.
Maar vooral in haar eigen schulp.
De exportrol pakken heeft juist heel veel te maken met het kwetsbaar opstellen. Want hoe kunnen mensen zich anders met jou verbinden? De organisatie die Else graag wil begeleiden bestaat uit mensen, die zelf ook allemaal hun kwetsbaarheden bezitten.
Else heeft alle vakkennis in huis die ze nodig heeft. Maar pas als ze haar betrokkenheid laat zien bij werkgeluk in de organisatie, zullen de mensen zich voor haar openen. Pats, de juiste klik. Dan fietst ze ineens met de wind in de rug.
Weet jij ook zo goed jezelf miezerig te malen en klein te tobben?
Jezelf positioneren als expert is jezelf openstellen. En je eigen ervaringsverhalen helpen daarbij. Je zult zien: mensen kijken ineens een stuk minder wazig. Maar eerst nog vrienden worden met je eigen gedachten. Dat is het begin (en schrijven helpt daarbij).
