Vaak denken we dat we er nog lang niet zijn. Dat je werk nog niet genoeg is. Dat je eerst je website op orde moet hebben of echt werk moet maken van je profieltekst.
Herken je dat? En daarom doe je meestal niets.
Want je vindt dat je eerst korte metten moet maken met twijfel. Dat je precies moet weten wat je moet zeggen als ze vragen wat je doet of wie je bent. Dat je een verhaal moet hebben.
Dikke kans dat het allemaal niet waar is.
Ook al ben je er zelf helemaal in gaan geloven. Je bent superkritisch op jezelf. Veel kritischer dan reëel is. En dit herken ik ook bij mezelf.
Met die interne babbelbox houd je je groei tegen. Zo blijf je eindeloos aarzelend rondjes lopen zonder in actie te komen. Terwijl doen de beste manier is om een te lang denkend hoofd wat minder belangrijk te maken, zodat je eindelijk gaat doen wat jij te doen hebt.
Wat als het omgekeerde waar is?
Misschien hoef je helemaal niets te bewijzen.
Misschien mag je je bestaande materiaal gewoon opnieuw gebruiken.
Misschien vinden ze jou (en je verhaal) zo interessant dat ze je direct willen inschakelen.
Misschien mag het ook gewoon makkelijk, zonder zwoegen en ploeteren, omdat je in je flow van alles voor elkaar krijgt.
Misschien hoef je niet keihard door te werken zodat later alles beter wordt, maar kun je nu alvast leven zoals jij voor ogen hebt.
Misschien moet je niet wachten totdat de tijd rijp is, maar is het een kwestie van tijd maken.
Misschien mag jouw interne babbelbox even stil vallen.
Misschien heb je gewoon al een verhaal.