Het gebeurt niet vaak dat ik als interviewer zelf een vraag op me afgevuurd krijg, maar afgelopen week draaiden mijn gesprekspartners even de rollen om. Zij vroegen welke docent voor mij een verschil heeft gemaakt.
Het gebeurt niet vaak dat ik als interviewer zelf een vraag op me afgevuurd krijg, maar afgelopen week draaiden mijn gesprekspartners even de rollen om.
Zij vroegen welke docent voor mij een verschil heeft gemaakt.
Ik was in gesprek met onderzoeker Julianne de Leeuwe en lector Jarise Kaskens van Hogeschool Rotterdam, die zich bezighouden met de 'didactiek van hoge verwachtingen'. Hoe hoger de verwachtingen van docenten bij hun leerlingen of studenten, hoe beter hun resultaten.
Voor dit verschijnsel hebben wetenschappers een naam: het pygmalion-effect. Dat heeft namelijk alles te maken met je écht gezien voelen, waardoor je motivatie omhoog vliegt.
Mijn ogen draaiden even omhoog en toen wist ik het: mijn docent Nederlands. Als vijfdeklasser overwoog ik om Nederlands te gaan studeren, maar er waren ook nog diverse andere studies die me trokken.
Deze docent was zelf net afgestudeerd aan de Radboud Universiteit en nodigde mij en twee klasgenoten uit om na schooltijd met hem mee te rijden naar zijn huis in Nijmegen.
Vol enthousiasme vertelde hij over Nijmegen als studentenstad, liet zijn boeken zien en gaf me een van zijn readers mee. Over close reading van het literaire tijdschrift Merlijn. Die reader begreep ik nauwelijks, maar alles bij elkaar gaf hij mij het gevoel dat deze studie wel eens kon kloppen.
Met zijn drieën mochten we blijven eten met zijn gezin, wat op zichzelf al een gedenkwaardige gebeurtenis was. Ik weet nog dat ik hier voor het eerst kennismaakte met Chinese kool in een roerbakschotel. Dat smaakte als een voorproefje op het studentenleven.
Na al die jaren ben ik deze docent nog steeds dankbaar voor deze uitnodiging. De studie Nederlands in Nijmegen was een fantastische keuze.
Na afloop van ons gesprek spraken beide wetenschappers ook hun verwachtingen naar mij uit.
En dat waren uiteraard hoge verwachtingen over de tekst die ik over dit gesprek zou gaan schrijven. Dit had niets te maken met prestatiedruk. Nee, ze waren nu al bloednieuwsgierig, benadrukten mijn gesprekspartners, die van positieve verwachtingen hun levenswerk gemaakt hebben.
Ik schoot in de lach en beloofde er een mooi stuk van te gaan maken. Met dit artikel als spin-off hoop ik ze extra te verrassen!
Vertrouwen uitspreken en oprechte aandacht schenken aan anderen is essentieel, of het nu in het onderwijs is, als ouder of als leider.
Als coach op het gebied van storytelling doe ik hetzelfde.
Veel mensen denken dat een coach hen gaat helpen met je plan de wereld inzetten, vaardigheden aanscherpen en klinkende resultaten behalen. Maar het gaat mij vooral om bemoediging. Vertrouwen in jezelf, waardoor je veel steviger staat en gaat vliegen.
Daarmee maken we het verschil voor mensen. Misschien met slechts één enkele zin.
