Het geheim van All you need is love
Op de Buitenbubbel op Ameland – een jaarlijks creatief event voor trainers, begeleiders en facilitators die nieuwe werkvormen en inspiratie willen opdoen – zaten we met een groep deelnemers in een lichte zaal vlakbij de duinen.
Zangeres Marleen van Beek en pianist Linda Dorlandt hadden voor hun muzikale workshop een lied gekozen dat iedereen kent en waarvan je denkt: dat kan nooit moeilijk zijn. All you need is love van The Beatles.
John Lennon zong het nummer in 1967 tijdens een wereldwijde live-uitzending, waarna het uitgroeide tot hét anthem van de flowerpowertijd. Een lied met een eenvoudige boodschap, 102 keer ‘love’ en een refrein dat je moeiteloos meezingt.
Tijdens onze workshop ontdekte ik dat er een geheim in verborgen zit. Want zodra we de coupletten inzetten, struikelden we telkens over het ritme van de laatste zin. Er zitten lastige accenten in, waardoor je zomaar uit de maat raakt.
En toch is er iets dat houvast geeft.
Want telkens keert die ene regel terug: it’s easy. Alsof Lennon je even geruststellend bij de hand neemt en zegt: toe maar, rustig aan.
Naar het einde toe verandert het nummer in een vrolijke kakofonie. Blazers tetteren er dwars doorheen, er wordt voluit “geskat” (een zangtechniek waarbij je met losse klanken improviseert, zoals doe-be-doe-bap) En ineens hoor je flarden van Yesterday en She loves you, yeah yeah yeah. Een muzikaal feest, maar ook een chaos waarin je makkelijk verdrinkt.
Daarbij merkte ik iets verrassends.
Op het moment dat ik mijn aandacht hield bij mijn eigen ritme, kon ik gewoon meebewegen en mijn eigen stem blijven zingen.
Het dagelijks leven lijkt verdacht veel op dat nummer: deadlines, verwachtingen, mensen die allemaal iets van je willen. Voor je het weet, zing je niet meer jouw melodie, maar die van iemand anders.
Ankers helpen je om dan terug te keren naar jezelf. Dat kan van alles zijn:
- een vaste zin die je tegen jezelf zegt als het te veel wordt, zoals één stap tegelijk!
- je voeten stevig op de grond zetten
- simpelweg een plek opzoeken waar je altijd rust vindt
En weet je wat me ook trof?
In dat ene nummer zingen de Beatles telkens opnieuw love, love, love. Juist die herhaling maakt het zo krachtig. Want soms heb je geen ingewikkelde boodschap nodig, maar alleen een zin die je keer op keer terugroept naar wat echt telt.
Wie zijn eigen anker kent, blijft overeind in de kakofonie.
En waarom niet dat tijdloze anker van John Lennon: love is all you need.
